تازگیها فهمیدم منطق فهم مسایل در ذهن من، با دیگرانی که اطمینان به همفکر بودنشان داشتم، چقدرررررر متفاوت و دور از همه
من وقتی به چیزی دست پیدا میکنم نسبت به اون حس تعهد و تعلق پیدا میکنم ولی بعضی ها به محض دست یافتن پشت میکنن و میرن
من وقتی از کسی خوشم بیاد از دوستداشتنی های او هم خوشم میاد، ولی بعضی ها انحصار طلبانه دور محبوبشون یه حصار میکشن که کسی نزدیکش نشه
البته این روحیات تماما خوب یا تماما بد نیستن
انعطاف و تعادل رو باید رعایت کرد
ولی خداروشکر که فهمیدم آدمهای شبیه من، اتفاقا خییییلی با من متفاوتن
